Joepie! De week is weer voorbij.

Zondag

Ik word wakker in een hotelkamer. Er ligt een gast op het bed naast me. Flashbacks naar andere tijden. Maar gelukkig, het is Noud. Waar last-minute aanbiedingen naar Brussel toch niet goed voor zijn. Omdat Noud met zijn oog voor zuinigheid via de site van het hotel heeft geboekt, krijgen we het ontbijt er gratis bij. Behalve dat de (sinaas)appels niet helemaal vers waren, is er weinig op aan te merken. Het hotel lag in een hip wijkje met hippe meubelwinkels. Als ik een inkomen zou hebben, zou mijn hele huis binnen no time vol staan met defecte alarmwekkers en roze krukjes. Het verblijf in Brussel kan worden samengevat als een constante zoektocht naar Yasmine, die in deze week van beschrijft wat voor een schitterende stad Brussel is. Zij bracht in de middag bijna de voltallige CoCo over, die we toevallig nog heel even spraken voordat we weer richting het vaderland gingen. Niet voor we een Brusselse wafel hadden gegeten natuurlijk. Ik moest om vijf uur bijles geven, in Hillegersberg. Waar anders. Mensen zeggen dat Verbintenissenrecht moeilijk is, probeer maar eens in anderhalf uur anderhalf hoofdstuk wiskunde in het hoofd van de meest dyslectische vierdeklas havist ooit te krijgen. Anderhalf uur later had ik geen zin meer om te koken en heb ik er maar een diepvriespizzaatje ingegooid.

Maandag

’s Ochtends had ik een beetje moeite om uit mijn bed te komen. Kan aan de maandagochtend liggen, maar ook aan de toch wel vermoeiende trip die ik de dag van tevoren heb gemaakt. De plannen om een productieve dag te hebben, werden redelijk snel de deur uit gegooid. Eerst maar eens proberen de chaos die Huize Kluizenaer heet, op te ruimen. Mijn huisgenote en ik waren de week van tevoren verwikkeld in een hete afwasstrijd, die nog steeds zijn sporen achterliet. Zwichtend onder de sociale en hygiënische druk besluit ik toch maar de kraan aan te zetten. Joep 0, Chantal 1. Omdat ik nog steeds geen zin heb om te koken, maak ik met Joar plannen bij Concordia. Wij kunnen beide totaal niet plannen, wat als gevolg heeft dat we te laat gaan komen op de sprekersavond. Gelukkig waren we zelf geen sprekers en was de CoCo ons nog goed gezind na gisteren en konden we de zaal nog in. Prof. dr. Casper de Vries hield een praatje over geld (Nespresso, what else), maar de tweede speaker heeft me wel a few things geleerd over bitcoin/blockchain/ddl en wat de applications (toepjes, red.) daarvan zijn in real life. Borreltje na in de Smitse en naar huis. Of tenminste, dat hoopte ik. Mijn fiets was het er niet mee eens en begon moeilijk te doen. Oplossing: keihard tegen de trapper trappen en de ketting schiet vanzelf goed. Werkte warempel ook nog.

Dinsdag

Vandaag iets minder moeite met opstaan. Als Almanakcommissielid kun je je dagen redelijk relaxt indelen. Zonder het thema bekend te maken, kan ik jullie vertellen dat het een mooie wordt. Ik lees in de middag wat door in een boek dat ik van Joris mocht lenen; de wetten van Connie Palmen. Nu heb ik zelf helemaal niets met de persoon Connie Palmen. Daarom was het dus misschien wel eens goed om daadwerkelijk wat van haar werk te lezen. Ach ja, het draagt bij aan mijn 52-boeken-in-het-jaar-uitdaging, waarbij ik elke week een boek probeer te lezen. Blijkbaar scrollen we honderden meters per dag weg op Facebook/Instagram en is het misschien een beter idee om wat meer cultureel onderbouwde zaken te ondernemen. Iets minder cultureel onderbouwd is de sport biathlon, mijn favoriete sport van de Olympische Winterspelen. Vandaag stond de gemengde estafette op het programma. De spanning als die atleten aanleggen voor dat schot, ik ga er goed op. Ik hoop trouwens dat ons mam (mijn moeder, voor alle niet-Brabo’s) dit niet leest, want mijn kookmotivatie is ten opzichte van zondag nog geen greintje opgeschoten. Laat ik iets bestellen, ik ben een man met een banksaldo nondeju (Goedemondt, 2012). Friet. Theoretisch gezien zou ik ook naar de friettent kunnen lopen, maar ach, we leven maar een keer.

Woensdag

Wakker worden is nog nooit zo eenvoudig geweest lijkt het. Met goede moed spring ik de douche in. Er is echt niks lekkerder dan ’s ochtends een goede douche nemen zodat je er weer de hele dag tegenaan kan. Met een handdoek om mijn middel geslagen stap ik mijn badkamer uit. Staat Joar ineens in mijn keuken. “Goeiemóórgen Joep, wat douche jij lang zeg!” Ik sta versteld. Naar mijn weten heb ik die jongen vanochtend of de avond ervoor mijn huis niet binnengelaten. Opeens komt mijn huisgenote lachend de hoek om kijken. Het zou toch niet… “Ik kwam Chantal gisteren tegen in de Locus Publicus, en ik mocht hier slapen” zegt Joar doodleuk. Ik ben ondertussen nog steeds niet overtuigd van de goede intenties van die twee ravotten. De bank lijkt ook onbeslapen. Chantal stelt me gerust dat Joar toch op het IKEA-pluche heeft geslapen. Hij doet z’n lenzen in en stapt op de fiets richting Spangen, om toch nog even te douchen voor de uni. Jaja.
Om 13:00 uur kom ik hem weer tegen in de werkgroep van Nino. We ontvangen onze feedback gedwee en besluiten een koffie te gaan halen op de kamer. Anderhalf uur later ga ik vergaderen met de Almanakcommissie. Als je toch eens leest wat mensen voor gekke dingen invullen in die ledenenquête, je zou er bijna het vertrouwen in de vereniging van kwijtraken. Ik besluit voor vanavond Chantal te trakteren op avondeten, onder het mom van vier honken = vier gangen. Wat dat precies inhoudt, laat ik hier in het midden. Een websitewinkel, 60 euro, één witte was en drie ijsthee later besluit ik dat het tijd is niet alleen te gaan slapen. Ik vind bij Noud een slaapplek.

Donderdag

Vanuit de slaapplek fiets ik de fietsenkelder in. Het is iets voor negen uur. De lift naar H13 gaat open, met daarin de voorzitter van de vereniging. Even van het moment gebruik maken om wat cafeïne bij te tanken. Er is echt niks lekkerder dan een warme kop koffie om negen uur ’s ochtends (behalve een goede douche). Op naar H13! Er zit een deadline van geschiedenisvaardigheden aan te komen. Daar heeft natuurlijk niemand zin in. Ik besluit dat werk een dag uit te stellen en ga verder met almanakvormgeving. Dikke tip voor H13: doe de jaloezieën naar beneden. Als je dat niet doet, lijkt het net alsof je SimCity aan het spelen bent, en zit je dus de hele tijd naar de snelweg te kijken om te checken of de files alweer zijn begonnen. Nee, je kunt je alleen goed concentreren als je die dingen naar beneden doet. Oh, en natuurlijk als je zeven keer koffie/thee/limonade gaat halen op de In Duplo-kamer. Daar kun je zelfs nog een salsalesje meepakken. Anouk ging thee halen, maar ze is nooit teruggekeerd. Nu was het wachten totdat degenen met wie ik ga eten hun Goederen- en Insolventierechtpracticum hadden ingeleverd. VIP-je gepakt, dag afgesloten met een zeer succesvol potje pool (maar twee van de elf keer verloren). Hey wat fijn, Noud blijft slapen.

Vrijdag

Had tijdens dat poolen gisteren een paar biertjes op, daar had ik gek genoeg ’s ochtends opeens last van. Gelukkig had de dakloze jaarclubgenoot van Chantal beloofd een broodje COOP voor me te halen. Die dingen zijn vier euro, dus daar was ik zeer content mee. Voor hen die zich afvragen wat een broodje COOP is, laat me dat met alle liefde uitleggen. Het is een broodje met warm gebakken kip erop. Als je ooit brak bent en je hebt honger, fiets naar de Oostzeedijk en haal zo’n gebakken rakker. Op naar de universiteit om met jarig jobje Karsten (21) verder te werken aan het vaardighedenonderdeel van Geschiedenis van het economisch denken. Blijkt dus dat er nog veel werk aan de winkel is. Deadline: 21:00 uur. Halen we wel, misschien niet als het aan Joar ligt. Voor het eerst deze week m’n Netflix aangeknald. Blijft toch je vrijdagavond.

Zaterdag

Het voornemen was om op stipt tien uur voor de poorten van de hel (lees; UB) te staan. Omdat ik na het snoozen van mijn wekker weer in slaap ben gevallen, is dat niet gelukt. Word ik om half elf weer wakker. Nieuwe deadline: twaalf uur sharp in de plek-waar-ze-nog-nooit-gehoord-hebben-van-een-thermostaat. Val ik toch wéér in slaap. Word na een hele gekke droom die te veel rotondes (letterlijke rotondes) bevat om half een wakker. Twee uur moet haalbaar zijn. Ik loop om tien voor twee tevreden de campus op. Toegepaste micro, here we go. Terwijl I don’t wanna lose you van Tina Turner vanuit mijn iPod – super old school, door mijn oren schalt, kijk ik van de bovenste laag de rest van de UB in. Wat doen al deze mensen hier op zaterdag? Wat doe ik hier op zaterdag? Tijd voor thee. Ik blijf tot 20:00 zitten, dan ga ik naar huis om mezelf een chicken tonight met Chinese wokgroenten uit de bonus te koken. Morgen weer die UB in. Ik mis de basisschool.