Breaking Borders: Jasper Kleinjan in Jakarta
De eerste Breaking Borders is geschreven door Jasper Kleinjan, derdejaars student Economie en Rechten. Hij doet voor ons verslag vanuit Indonesië, “Land of thousand islands”.
Op een klein eiland niet veel groter dan het Kralingse Bos lig ik langzaam weg te dromen in de zon. Met parelwitte stranden en een koraalrif vol tropische vissen waan ik mij in een waar tropisch paradijs. Ik mag er helaas niet te lang van genieten, want voordat ik het door heb wordt het geluid van rollende golven overspoeld door tientallen ouderwetse megafoons die gelijktijdig de oproep voor het gebed uitvoeren en mij er aan herinneren dat een uitwisseling in Indonesië niet vrij is van een cultuurshock.
Indonesië is een archipel van welgeteld 17.508 eilanden die zich uitstrekt van de Indische- tot de Stille Oceaan. Voor mijn exchange ben ik neergestreken op Java het meest bevolkte eiland van het land en tevens de wereld. Ik dacht wel wat gewend te zijn met mijn ervaringen in de ochtendspits tussen Utrecht en Rotterdam maar die vallen in het niet bij de opstoppingen die hier ontstaan op een gemiddelde maandag middag. Met een kenmerkende Nederlandse ongeduldigheid probeer ik mijn scooter zonder al te veel succes tussen toeterende taxi’s en vrachtwagens door te wurmen. Mijn overhaaste gedrag staat als een getuigenis van de verschillen in sociale norm tussen West-Europa en Indonesië. Indonesiërs zijn een relaxed volk dat zich niet erg druk maakt om punctualiteit.
Wat mij nog meer snel opvalt is de oprechte vriendelijkheid en behulpzaamheid waarmee je als bezoeker wordt onthaald. Ondanks de taalbarrière voel ik al snel een persoonlijke connectie met buren en winkeleigenaren in de directe omgeving van mijn huis. Jakarta is een echte universiteitsstad. In mijn dagelijkse routine kom ik vaak in contact met Indonesische studenten die een goed woordje Engels spreken en graag met mij een spontaan gesprek aankopen. Zodra ik mijn nationaliteit bekendmaak komt in deze gesprekken ook geregeld het koloniale verleden ten sprake. Officieel heeft Nederland het soevereine bestuur van Indonesië pas overgedragen in 1949.
Ondanks het recente verleden en de gevoeligheid van dit onderwerp spreken mijn Indonesische gesprekspartners niet met wrok over Nederland. Vaak hebben ze familie of kennissen die in Nederland werken en vertellen ze mij vooral over hoe vriendelijk Nederlandse toeristen wel niet zijn en wat een mooie Infrastructuur en gebouwen de Nederlandse kolonisten wel niet achter hebben gelaten. Hier wil ik de brug slaan met het thema startsein van deze editie van de duplomaat. De afgelopen twintig jaar is de Indonesische economie en levensstandaard enorm verbeterd. Ik denk dat deze toename in economische kansen voor een nieuwe generatie Indonesiërs enorm heeft bijgedragen aan hun positieve kijk op de wereld en hun geschiedenis. Indonesië is duidelijk een land dat pas net de startblokken van zijn economische ontwikkeling heeft verlaten. Hierdoor heerst een overweldigend optimisme over de economische toekomst van het land waardoor Indonesiërs minder bezig zijn met verbittering over het verleden.
Ik kan ze geen ongelijk geven. Als je de drukte, smog en algemene smoezeligheid van de stad verlaat kom je al snel terecht op de set van een natuurdocumentaire. Het ene moment rijd je met je scooter tussen groene uitgestrekte rijstvelden, het volgende moment wandel je door uitgestorven vulkanische woestijnlandschappen of ongerepte jungle. Voor de piek van Indonesisch natuurschoon moet je echter niet op de eilanden zijn, maar ertussenin. Neem een duik in de Indonesische zee en je waant je in het grootste aquarium ter wereld.
n het kristalheldere water huizen prachtige tropische vissen en levendige koraalriffen in alle kleuren van de regenboog. Er zwemt een oneindige lijst aan indrukwekkende zeedieren zoals Mantaroggen, Walvishaaien, zeeschildpadden en nog heel veel meer. De mogelijkheid om met deze dieren in het wild te zwemmen is een werkelijk adembenemende ervaring.
Een exchange in Indonesië is al met al een hectische belevenis waarbij je in korte tijd geconfronteerd wordt met alle gewoontes, tradities en gekkigheden van dit bijzondere land. Tegelijkertijd ervaar je als exchange student een enorme tijdsdruk om al het moois wat deze archipel te bieden heeft met eigen ogen te beleven. In dat opzicht heb ik van de Indonesiërs mijn belangrijkste les geleerd. “hati hati!” (rustig aan!), probeer niet altijd te gehaast door het leven te razen.