Activiteitenverslag: Tweedejaarsactiviteit
Dames en heren, het is weer tijd voor een activiteitenverslag. Afgelopen 11 mei stond er namelijk, speciaal voor de tweedejaarsstudenten, een uitje op de planning. Zo, en wat voor een. Footgolf, een fantastische sport die over een aantal jaar vast en zeker op de Olympische Spelen beoefend zal worden. Het idee van footgolf is dat je een voetbal een enorme rotschop verkoopt om hem vervolgens tientallen meters verderop met een subtiel tikje in een groot gapend gat te putten.
Het begon allemaal om een uur of halfdrie bij de Swatch-winkel in de Koopgoot. Een kleinere groep dan verwacht, aangezien er last-minute een aantal zieken en mensen die druk waren met zaken zich hadden afgemeld. Bovendien zou een aantal leden zich op eigen gelegenheid richting de activiteit begeven. Vol verwachting klopte het hart van de In Duplo’ers die zich in het spectrum van eerstejaars en ouderejaars net tussen wal en schip bevinden. Wat zal deze dag hen gaan brengen? De ondergrondse bracht ons richting Rhoon. Of Poortugaal. Wat was het ook alweer? De AC leek het zelf ook even vergeten te zijn. Toen de metro Rhoon aandeed werd weifelend verteld het vervoersmiddel te verlaten. Plots leek de Duitse leraar uit Rundfunk de AC in gedachten toe te spreken: oh nee, toch niet! Zo konden we onze zitplekken die we nog geen tien seconden geleden achter ons hadden gelaten weer opzoeken. Enkele momenten later kwamen we in Poortugaal aan. Met de brandende zon op onze huid en temperaturen die haast tropisch te noemen warm zijn, was het echter alsof we ons in Portugal waanden.
Een bus zou ons het laatste stukje naar onze eindbestemming vervoeren.Toen enkele minuten verstreken waren doemde het vervoersmiddel op in de verte. Naarmate het rijtuig dichterbij kwam drong de realisatie door dat het niet een normale stadsbus betrof, maar een bejaardenbusje. Je weet wel, zo’n kleine autobus waar niet meer dan acht oudjes in passen. Deze bus kon dus niet de gehele groep vervoeren en dus zat er niets anders op dan teruggaan naar, ja je raadt het al, Rhoon om vervolgens vanaf daar te lopen. Desalniettemin waren er enkele geluksvogels die wel een plekje in de bus hadden weten te bemachtigen: een aantal dames plus ikzelf. Ik zal maar als smoes aanvoeren dat ik slechte schoenen had en last van m’n voeten had (echt waar hoor). Dus terwijl het peloton een soort avondvierdaagse aan het lopen was, zat ik tezamen met een roedel gillende studentes en enkele omaatjes in de bejaardenbus. Wat een avontuur.
Iets later dan gepland kwamen we aan bij Abel, gelegen op een voormalig landgoed waar al je stoutste kinderdromen werkelijkheid worden. Naast footgolf en ‘normaal’ golf kon je er ook bijvoorbeeld boogschieten en was er zelfs een klimbos. Ook voor feesten en partijen is Abel ‘the place to be’. Had ik trouwens al gezegd dat het warm was? Het was best wel warm die dag. Toen de groep eindelijk was gecompleteerd was het dan toch de hoogste tijd om de baan op te gaan. Met de koperen ploert stralend aan de hemel betraden we vol goede moed het groene gras. Na een korte uitleg – zoals eerder gezegd is het principe van het spelletje niet al te ingewikkeld – zouden we er eindelijk achter komen wie de traptechniek van Cristiano Ronaldo had en wie die van Tommie Beugelsdijk. Opvallend trouwens wel dat in navolging van het bowlen op het actievenweekend nu andermaal een spelletje werd gespeeld waar zowel ballen als gaten bij betrokken zijn. Toeval?
Als je reeds een goede anderhalf uur ballen in gaten hebt getrapt, gaat op een gegeven moment je maag protesteren. Het was rond een uur of zes dan ook de hoogste tijd om ons richting het restaurant te begeven. Pannenkoeken stonden op het menu, met kaas, spek of Nutella. Laat op dat moment nou net een nieuwe, onervaren kok aan het werk zijn. Vijfentwintig hongerige studenten die allen hunkerden naar een goede pannenkoek vormen dan niet de meest ideale gasten. Die arme man. Het duurde dus ook allemaal wat langer tot we konden smikkelen en smullen. De bedrijfsleider bood ons zelfs een gratis ijsje aan om de wachttijden te compenseren, een erg galant gebaar. Jammer alleen dat een ijsje sowieso al op het menu stond en daar ook al voor betaald was. Zou hij het geweten hebben? Zo ja, zou het een schurkachtige klucht zijn van die dekselse vent.
Met het ijsje in de hand was de tweede etappe van de avondvierdaagse aangebroken. De zoete versnapering bood soelaas gedurende deze calvarietocht en bovendien zou de pannenkoek al verteerd en verbrand zijn voordat we weer bij de metro aankwamen. Always look at the bright side. Na een wandeltocht van pak ‘m beet 25 minuten bewogen we onze vermoeide lichamen de metrocabine in, waarna de metro ons terug naar Rotterdam bracht.